Gezondheidszorg en wetenschap

Prof. Dr. med. Eugen David, Universiteit Witten

De mineraal houdende grond- en dieptewaterbronnen werden pas ‘ontgonnen’ als gevolg van de sterke milieu vervuilingen na de technologisering volgend op de Industriële Revolutie ca. 150 jaar geleden.

Deze bronnen waren en zijn door de vaak jarenlang durende filtratieprocessen met een groot aantal mineralen belast. De voortdurende consumptie van zulk, door anorganische mineralen verontreinigd, water: belast de genetisch bepaalde biochemische processen in het menselijk organisme, is voedings-psychologisch problematisch en staat al tientallen jaren als mede oorzaak van chronische ziekten zoals hoge bloeddruk, te boek. Alleen, zijn deze mineralen in het water in de genetica van de mens onbekend. Calcium in bijvoorbeeld niet alleen in overvloed aanwezig in groene kool en broccoli, ook chemisch is het een totaal ander mineraal dan de in het grondwater opgeloste kalkzandsteen, die tegenwoordig via de waterleiding of in flessen verkrijgbaar is. De in water opgeloste mineralen zijn voor het menselijk lichaam biochemisch nauwelijks beschikbaar. Ze zijn ook een uitscheidingsprobleem waarop ons lichaam genetisch niet op is voorbereid. Voor zover de mening van een groot aantal experts.

Dr. Paul C. Bragg en Dr. Patricia Bragg, USA

Ons lichaam bestaat uit tientallen miljarden cellen die zich in een elektrolytische oplossing bevinden. Deze oplossing bevat elkaar afgestemde mineralen zoals Kalium, Calcium, Natrium, Magnesium, Fosfor, Chloor, Sulfaten en sporenelementen als Zink en Koper. Terwijl deze mineraalstoffen van levensbelang zijn, kunnen anorganische mineralen zoals Kalk, Krijt, Gips, Marmer, Magnesiet, Dolomiet en Halogeenzout ons organisme ernstig schaden, zeker op lange termijn. Ons lichaam is niet in staat deze stoffen goed om te zetten en slaat deze daarom op. Aangezien anorganische bestanddelen niet vermeld hoeven te worden, bevatten leiding- en flessenwater beangstigende hoeveelheden van deze anorganische mineralen. Bij flessenwater komt daar nog bovenop dat de aandelen aan Kalium, Calcium en Natrium, onbedoeld veel te hoog zijn.

De schokkende waarheid over water: Mensen en dieren sterven veel te vroeg! 50 jaar intensief onderzoek onderbouwen leiden tot deze wetenschap.

Dr. med. Antonius M. Schmid, Ohlstadt

Het gestaag toenemen van de consumptie van mineraalwaters in de laatste jaren staat in nauwe correlatie met de toename van vaatziekten zoals doorbloedingsstoringen, hartinfarcten en beroertes. Juist de ‘overbelading’ van het lichaam met anorganische mineralen, zoals die grotendeels in leiding- en mineraalwater voorkomen, is een hoofdoorzaak voor een versnelde veroudering.

Dr. Herbert M. Shelton, San Antonio, USA

Indien biologisch gebalanceerd, kunnen organische mineralen chemisch worden omgezet en zo de eigenschap krijgen gepolariseerd licht te absorberen. Alleen zo zijn ze in staat door de celmembraan heen in de cel te worden opgenomen en zo de cel van water te voorzien. Mineralen die deze eigenschap niet bezitten blijven dus buiten de cellen en laten daar de osmotische druk toenemen, met als gevolg dat er in de cellen een watertekort ontstaat.

Dr. Norman W. Walker, Voedingsdeskundige en grondlegger van de Natuurlijke Gezondheidsleer (Natural Health)

Hij werd ca 100 jaar oud en dichtte het bereiken van deze hoge leeftijd toe aan het gebruiken van het goede water, organische voedingsstoffen en het vermijden van anorganische mineralen in water en ‘industriële levensmiddelen’. Een hartinfarct, trombose en/of bloedvatvernauwing zijn ernstige problemen. Ziekten als deze kunnen echter worden voorkomen, want het dichtslibben van bloedvaten wordt veroorzaakt door stofwisselingsrestanten met als belangrijkste oorzaak mineralen en verontreinigingen van drinkwater. De cellen moeten van mineraalrijke voeding worden voorzien om hun taken te kunnen uitvoeren. Mineralen die niet door de cellen kunnen worden opgenomen, beïnvloeden hun functioneren. Alle deeltjes die groter zijn dan 1/10 miljoenste millimeter (1 Angström (Å)) verstoppen de cellen. Mineralen in gewoon water hebben een veel te grote molecuulstructuur, zijn anorganisch en hebben bovendien geen ‘levenskracht’. Ze zijn ongeschikt voor de functie van de cellen. Ze leiden tot afzettingen en verstoppingen in het lichaam.

De voor ons geschikte mineralen en voedingsstoffen zijn organische, plantgebonden stoffen (granen, groente, salades, vruchten, kruiden, noten en zaden). Zij vormen de enige ‘levende kost’ omdat zo ook alle enzymen, de kern van het leven, en alle noodzakelijke voedingsstoffen kunnen worden opgenomen. Tijdens de groei van de plant en het rijpen van de vruchten, nemen de wortels anorganische mineralen uit de grond op en zetten deze, met behulp van zonne-energie, om in levende organische substanties, die dan weer worden gebruikt voor de vorming van stelen, bladen, bloemen, vruchten en zaden.

Dr. med. Franz Morell, Arts, Duitsland

Gebottelde (flessen) waters zijn vanwege hun zeer verschillende samenstelling van mineralen en op basis van het relatief hoge aandeel anorganische zouten bedenkelijk genoeg, om consumptie ervan te ontraden.

Ook de blootstelling aan schadelijke stoffen neemt voortdurend toe. Zorgwekkend wordt het geheel, wanneer ook nog koolzuurgas is toegevoegd. Water heeft niet (of nauwelijks) de taak, het lichaam te voorzien van mineralen en sporenelementen en wel om de volgende reden: In water voorkomende zouten en sporenelementen komen in een vorm voor, waarin zij gepolariseerd licht niet kunnen breken. Zonder deze eigenschap kunnen ze niet (of in slechts zeer geringe mate) door de celmembranen dringen en er ontstaat hierdoor: een verhoogde osmotische druk buiten de celmembraan en een verlaagde druk (water tekort) in de cel. Er ontstaat een veelheid aan gevolgziekten, omdat de balans is verstoord. Daarbij horen ook kanker en hart- en vaatziekten.

Dr. Charles Mayo, van de wereldbekende ‘Mayo Kliniek’

Allereerste Medische Hogeschool in de wereld, talrijke Nobelprijzen, ontdekking van cortison, de hart-long machine, de computertomografie (CT), het op één na grootste transplantatiecentrum ter wereld, 2.500 in dienst zijnde artsen, 42.000 medewerkers, 500.000 patiënten op jaarbasis.

Hard water is de geheime oorzaak voor vele, zo niet alle, ziektes, die ontstaat uit de giffen van de spijsverteringssappen. Hard water bevat een hoge dosis anorganische mineralen, die met de meeste olieachtige en vettige substanties, nieuwe onoplosbare verbindingen aangaan, die niet door ons lichaam kunnen worden opgenomen. Deze ‘kalk/vet-mengsels’ zetten zich af aan de binnenwanden van de slagaders en tegen de organen in een ondoorlaatbare laag en belemmeren zo de normale stofwisseling. Deze afzettingen in onze ingewanden zijn bovendien ook een paradijs voor alle bacteriële ziekteverwekkers. Dit mengsel van vet met cholesterol, zouten en kalk uit leiding- en mineraalwater blokkeert echter niet alleen de stofwisseling door de afzettingen die zich in eerst instantie als een ‘film’ en later als een korst om celwanden en organen vormt.

Ook vormen zich zo stenen die we nier-, gal- en blaasstenen noemen. Zou men de mensen integraal mineraalarm water geven, dan zouden veel ouderdomsziekten verdwijnen.

Dr. med. Helmut Elmau, Edith-Liebergeld-Instituut Wiesbaden

Zoals bekend is de chemische waterontharding zeer slecht voor het milieu en nadelig voor de gezondheid. In literatuur wordt er terecht op gewezen dat de voor de ionenuitwisseling gebruikte chemicaliën het milieu belasten. Ook is statistisch vastgesteld, dat chemisch behandeld water tot een hoger aantal infarcten kan leiden. Dat (mineraal)water, rijk aan mineralen, zoals kalkhoudend drinkwater voordelig zou zijn voor de mens, is een bewezen misvatting. Dit geldt voor het plantenrijk, de dieren en ook voor de mens. Iedere tuinman weet dat zacht water en ook regenwater, de planten optimaler laat groeien dan hard water. Leverancier voor de nodige mineralen is de aardbodem, dieren en mensen kunnen de in water opgeloste mineralen in slechts geringe mate gebruiken en daarom noodgedwongen via de nieren, met de daarbij komende belasting, weer uitscheiden. De voor het leven noodzakelijke en opneembare mineralen halen de dieren en mensen uit de vertering van dierlijk en plantaardig voedsel, niet uit het water.

De werkelijke betekenis van water met haar elektromagnetische eigenschappen ligt in het dienen als oplosmiddel en voor de uitscheiding van afvalstoffen middels urine. Dit laatste behoeft geen nadere toelichting. Water staat ook garant als leverancier van protonen en elektronen voor elektromagnetische verschijnselen die de volgende formule laat zien:

H₂O <^_> 2H⁺ +2 e^- + ½ O₂

Ideaal drinkwater dat optimaal is voor de gezondheid van de mens zal altijd natuurlijk, mineraal-arm bronwater blijven. Waar dit niet of in onvoldoende mate beschikbaar is komt bereid water dat onthard is volgens het principe van omgekeerde osmose, ontdaan is van alle schadelijke stoffen en waarbij rekening is gehouden met de magnetische uitlijning, er het dichtst bij.

Prof. Alfred Pischinger, Wien

Ontdekte dat het bindweefsel van de mens de universele omslagplaats is voor voedingsstoffen, zuurstof en afvalstoffen van onze stofwisseling. Hierin monden niet alleen de bloed- en lymfevaten uit maar ook de zenuwuiteinden, zodat ook hun signalen eerst het ‘filter’ van het bindweefsel moeten passeren. Vanwege de centrale functie in het stofwisselings- en regulatieproces duidde Pischinger het bindweefsel aan ‘grondsysteem’. Uit de microscooponderzoeken van het bloed kan de conclusie getrokken worden dat het grondsysteem het vermogen bezit, stoffen door te sturen. Storingen bijvoorbeeld door afzettingen van stofwisselings- en zuurslakken zijn in de vorm van eiwitten in het bloed aantoonbaar.

Dr. med. Alois Riedler Steyr, Oostenrijk

Alle volksziekten zoals hart- en herseninfarct, reuma, kanker of osteoporose zijn onlosmakelijk verbonden aan verslakking, verzuring en verminderde zuurstofvoorziening. Ze vormen het eindstadium van decennialang disfunctioneren en sluipend voortschrijden van processen in het organisme, met name het bindweefsel (grondsubstantie). De totale stofwisseling, het transport van stoffen en ook de zuurstof, moet deze complexe substantie passeren. Hier sluit zich de kring naar water. Want alleen door hoogwaardig water, water dat in staat is als oplos- en transportmiddel te dienen, kunnen we voor de reiniging van het bindweefsel zorgen. Al jaren voorafgaand aan een ramp  moeten we handelen.

Dr. med. Dieter Aschoff

Per dag is er 1,5 liter water nodig om afvalstoffen via de urine uit te scheiden. Dat geldt met name ook voor bepaalde mineralen. Hoe verzadigder met mineralen het water is, des te moeilijker de ‘afvalmineralen’ kunnen worden opgelost. Voor regelmatig drinken zijn dus ‘mineraal-arme’ waters het meest geschikt.

Prof. Dr. Clifford C. Dennison, Lee College, USA

Lid van ‘Who’s who’ en de Amerikaanse Wetenschappelijke Vereniging. Een in de VS erkent wetenschapper die al jarenlang toegewijd onderzoek doet naar water. Houder van verschillende patenten. “Collega’s van mij hebben bewezen (met name Prof. Dr. Vincent) dat alléén puur water, dus water zonder opgeloste stoffen, in onze cellen kan binnendringen”. Gepolariseerd licht moet namelijk gebroken worden. Zonder deze eigenschap ontstaat er buiten de celmembraan een verhoogde osmotische druk. Gelijker tijd daalt in de cel deze druk. Zo wordt het ‘cel-evenwicht’ verstoord en ontstaat de basis van ziekte. In het bijzonder hart- en vaatziekten en de ziekte die de cellen zelf de meeste schade toebrengt: kanker!

Het waanzinnige advies, men moet mineraal houdend water drinken, komt van pseudo-experts. Zout is vanwege zijn anorganische vorm, slechter dan andere verontreinigingen, want het verhindert regelrecht dat gepolariseerd licht kan worden gebroken. Het is voor mij relatief eenvoudig aan te tonen dat hart- en vaatziekten en kanker dáárom zo snel toenemen, omdat mensen veel te veel mineraalwaters uit flessen drinken. Zulk water kan nooit als oplosmiddel voor ons organisme dienen! Water is een transportmiddel, kan die belangrijke taak echter alleen uitvoeren wanneer het helemaal schoon is, dus geen andere stoffen bevat.

Ondanks intensieve en dure waterzuiveringsprocessen komt er uit de waterleiding een vloeistof die in principe overal voor kan worden gebruikt. Bijvoorbeeld baden, autowassen, voor de tuin of als spoeling voor het toilet. “Wie mij duidelijk wil maken dat ik dit water ook moet drinken, neem ik niet serieus. Drinkwater dat in mijn lichaam als echt oplosmiddel moet functioneren, dus echt effectief moet zijn, moet puur zijn”, aldus Prof. Dr. Clifford C. Dennison.
Water en mineralen hebben in feite niets met elkaar van doen. Het gevolg van dit misverstand zijn onnodige afzettingen, die anorganische zouten veroorzaken, omdat ons organisme deze helemaal niet kan verwerken. In werkelijkheid hebben wij mineralen uit ons voedsel en dus absoluut niet uit water nodig.

Alle verstandige artsen zouden moeten aanraden water te drinken dat zo min mogelijk opgeloste mineralen bevat. Het is alleen maar logisch dat water zonder zouten het beste is voor ons. Water dat de mens gebruikt om te drinken was 50 jaar geleden nog relatief schoon. Hoe is de kwaliteit echter vandaag, na ruim 5 decennia? Sinds de industriële revolutie, de wegwerpmaatschappij en sinds de toepassing van duizenden chemicaliën, wordt het milieu gruwelijk mishandeld en ons adaptieve organisme krijgt steeds meer problemen om zonder schade te kunnen blijven functioneren. Alles verergert dramatisch wanneer ons lichaam te weinig puur water krijgt. Het heeft het dan moeilijk omdat het geen oplos- en transportmiddel beschikbaar heeft. Afzetting-gerelateerde ziekten en vroegtijdige veroudering zijn dan onvermijdbare gevolgen. “Ik kan alleen maar hopen, dat ook u, beste lezer, op een dag de geweldige bevrijding mag ervaren , dat puur water in staat is u te geven”, Prof. Dr. Clifford C. Dennison.

Prof. Herdecker, Universiteit Paderborn

De Wereld Gezondheid Organisatie (WHO) ziet er in de drinkwaterrichtlijnen van af om minimale hoeveelheden van essentiële voedingsstoffen aan te geven. De WHO wijst er op dat, bij gebruik van drinkwater met zeer geringe mineraal hoeveelheden in veel landen geen nadelige gevolgen op de gezondheid bekend zouden zijn.